Wie is Bastiaen?
Ik ben Bastiaen, kom uit Nijmegen en ben 21 jaar. Sinds ik Long-Covid heb zijn een aantal hobby’s weggevallen, maar ik hou nog steeds veel van sporten, literatuur en muziek. Verder vind ik het leuk om de (wereld)politiek te volgen en doe ik momenteel een minor Midden-Oosten studies in Amsterdam, naast mijn rechtenstudie.
Hoe ben je erop gekomen om een minor in Amsterdam te gaan doen?
In Utrecht kun je ook een minor Midden-Oosten studies doen, maar ik vond die in Amsterdam interessanter. Zo heb ik daar een vak over het Islamitische en Joodse recht kunnen doen, en geleerd over de relatie tussen Iran en Westerse landen. Verder vond ik het leuk om een tijdje in Amsterdam te studeren, hoewel het Janskerkhof natuurlijk ook heel mooi is.
Welke master wil je gaan doen?
Vanaf september wil ik starten met de Legal Research master in Utrecht. Ik vind het mooi dat ik hierbinnen met veel vrijheid vanuit een meer reflecterende houding naar het recht kan kijken. Ook vind ik het fijn dat de master breed is, waardoor ik mij in verschillende interesses kan verdiepen.
Je bent Tiliaan van de Maand geworden wegens je scriptie over het partijverbod, welke gepubliceerd is in de Trouw. Zou je hier kort iets over willen vertellen?
Ik had voorafgaand aan mijn scriptie het boek “Weerbare democratie” van de Leidse rechtsfilosoof Bastiaan Rijpkema toevallig gelezen, en later ook de bundel ‘’De strijd om de Democratie’’ waarin hij een stuk heeft geschreven. Hiermee heeft hij voor mij een aantal interessante vraagstukken rondom het verbieden van een politieke partij geïntroduceerd. Ik vind het rechtsfilosofische aspect van dit onderwerp erg interessant: dus wanneer zo’n partijverbod nou wenselijk is in een democratische samenleving. Maar ik vind het ook interessant dat het zo’n actueel onderwerp is: door de radicale afslag van Forum voor Democratie klonk er de afgelopen jaren in de politiek en de media steeds luider een roep om een nieuw Nederlands partijverbod. Ook vind ik het juridische aspect interessant. Voor mijn scriptie heb ik gekeken of het in Nederland überhaupt mogelijk is om momenteel een partij als Forum te verbieden. Aangezien Nederland geen lange traditie van partijverboden heeft, zoals een land als Turkije dat wel heeft, leek het me interessant om een inschatting te maken aan de hand van internationale regelgeving. Uiteindelijk heb ik gekeken naar de jurisprudentie van het Europees Hof van de Rechten van de Mens over dit onderwerp. Aan de hand hiervan heb ik de inschatting gemaakt dat een FvD-verbod momenteel door het Hof zou worden afgekeurd. Verder denk ik dat mijn conclusie, die overigens vanzelfsprekend onzeker is, ook iets breders toont: de Europese drempel voor een partijverbod ligt hoog.
Ben je het zelf eens met de conclusie van je scriptie?
Ik vind het vooral een hele interessante discussie. Zowel voor- en tegenstanders van een dergelijk verbod hebben sterke argumenten. Het ligt er onder andere heel erg aan of je een materiële of formele invulling aan het begrip democratie geeft. Ik heb zelf nog niet echt een definitieve conclusie kunnen trekken over de wenselijkheid van een FvD-partijverbod, en partijverboden in het algemeen. Ik zou hiervoor vooral meer willen weten over de maatschappelijke consequenties van een dergelijk verbod. Zo kun je de vraag stellen of je aanhangers van ondemocratische ideeën politieke middelen moet blijven geven om te vermijden dat er op een andere manier uiting wordt gegeven aan hun overtuigingen.
Rijpkema stelt dat het mogelijk zou moeten zijn een partij te verbieden, op het moment dat de partij een richting op gaat die maakt dat ondemocratische keuzes of ideeën van de partij niet meer door het land gecorrigeerd kunnen worden. Dit is bijvoorbeeld het geval als een bepaalde bevolkingsgroep wordt uitgesloten van stemrecht, of het hele parlement buitenspel wordt gezet. In deze situaties zou het volk bij een latere verkiezing lastig terug kunnen komen op eerdere verkiezingskeuzes. Het doen van bijvoorbeeld antisemitische uitspraken zou binnen deze theorie echter niet direct tot een verbod leiden.
Je hebt een opiniestuk met het onderwerp van je scriptie gepubliceerd in de Trouw, hoe ging dat?
Ik heb een stuk gepubliceerd over mijn scriptie voor het valorisatieproject van het ULC. Hiervoor heb ik heb gebeld met Douwe de Lange, oud-Tiliaan, die zelf een aantal opiniestukken voor onder meer Trouw heeft geschreven. Hij gaf mij enkele tips voor hoe ik dit het beste kon doen. Zo gaf hij bijvoorbeeld aan dat het bij een opiniestuk essentieel is om in de eerste alinea direct aan te sluiten bij de actualiteit, en je uitleg beknopt te houden. Het was een uitdaging om mijn bevindingen enigszins ‘plat te slaan’, zonder de nuance te verliezen. Maar al met al vond ik het mooi om mijn scriptie de wereld in te kunnen brengen.
Heb je nog een gouden tip voor mensen die nog hun scriptie moeten gaan schrijven?
Het klinkt een beetje afgezaagd, maar zorg ervoor dat je goed weet wat je wilt gaan doen. Als je voor jezelf helder hebt wat je precies wilt gaan onderzoeken, en hier een concreet tijdsplan voor hebt, ben je al heel ver. Dan komt het echt wel goed met die achtduizend woorden.
Je zit inmiddels al een tijdje bij Tilia. Wat vond jij het leukste aan je tijd hier?
Dit klinkt misschien een beetje nerderig, maar ik heb echt hele leuke lezingen bijgewoond. Ook vind ik het heel tof dat je bij Tilia de ruimte krijgt om ook zelf mensen op Janskerkhof uit te nodigen, en dat deze het vaak ook leuk vinden om te komen. Zo heb ik zelf een tijdje terug een module over Recht en Religie georganiseerd. Doordat ik de eerste twee jaar van mijn studie Covid-lockdowns heb meegemaakt, en sinds twee jaar Long-Covid heb, is het sociale aspect voor mij wat lastiger geweest.
Je hebt dus Long-Covid opgelopen, hoe is dit voor je (geweest)?
In de zomer van 2021 heb ik, in de week van “Dansen met Janssen’’, Covid opgelopen. Toen viel de ziekte, op een flinke verkoudheid na, best wel mee. Toch heb ik daarna Long-Covid gekregen. Hierdoor heb ik ten eerste last van hevige vermoeidheid, waardoor ik minstens twee à drie keer per dag op bed moet liggen om te slapen. Ook heb ik veel last van concentratieproblemen, “hersenmist”, overprikkeling door licht en geluid, en vergeetachtigheid. Ik ben nog op uitwisseling geweest naar Frankrijk, maar door mijn Long-Covid ben ik hiermee gestopt. Met name het gebrek aan perspectief is zwaar.
Ik merk dat er in Nederland, vergeleken met bijvoorbeeld de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk, relatief weinig aandacht aan Long-Covid besteed wordt, zeker in de politiek. Dit zou ik graag anders zien: er zijn zoveel mensen die nog steeds echt hele heftige klachten ervaren, veel daarvan zijn ook kinderen. Puur alleen economisch zou het volkomen logisch zijn om hier als staat meer geld aan te besteden. Recent bleek bijvoorbeeld dat deze ziekte werkgevers ongeveer 8 miljard euro per jaar kost. De belangrijkste roep van mij en vele andere long-haulers is meer biomedisch onderzoek. Politiek is interessant, maar als je toekomst er afhankelijk van is en het niet loopt zoals je zou willen, wordt het op zijn zachts gezegd vooral frustrerend.
Dit heeft dan ook wel een grote impact gehad op je studie, of niet?
Ja, ik heb mijn derde studiejaar zo goed als moeten weggooien erdoor. Ook ging mijn uitwisseling dus niet door en ben ik door Long-Covid gestopt met mijn geschiedenisbachelor. Sinds september heb ik een manier gevonden om mijn studie op te pakken, maar ik weet wel dat er heel veel mensen zijn bij wie dit niet lukt. Vanuit de UU heb ik wel wat steun gekregen: zo krijg ik extra tijd tijdens tentamens. Maar verder valt er niet zoveel te doen.
Heb je nog een afsluitende tip voor je mede-Tilianen?
Zelf lees ik zelf altijd de stukjes in de ledenmail van CuCo, “Wat heeft CuCo deze maand gelezen”, dus misschien kan ik zelf ook wel een boekentip geven. Ik vond “Bezonken rood” van Jeroen Brouwers een waanzinnig goed boek, ook voor eventuele broertjes of zusjes die iets zoeken voor hun literatuurlijst. Verder zou ik de “De ondraaglijke lichtheid van het bestaan” van Milan Kundera sterk aanbevelen, en alles van Murakami.