Mannen en muntthee
‘Huilen is voor watjes! Verman jezelf!’ In deze twee kreten is samengevat hoe de man zich behoort te gedragen als het leven hem niet toelacht of als het even tegenzit. Maar waarom? Waarom is het maatschappelijk bepaald dat mannen niet of in elk geval minder mogen huilen dan vrouwen?
Zoals zoveel psychologische kwesties, begint het bij de opvoeding. Als kind kopieer je het gedrag van je ouders. Daar begint de problematiek al, want onze ouders, die in de vorige eeuw zijn opgegroeid, kennen (bijna) geen mentale gezondheid. De ouders van onze ouders komen veelal uit de oorlogstijd – of vlak daarna. In die tijd moest je als man maar op een houtje bijten als het niet goed ging. Er was ook dienstplicht, die toen nog veel voorstelde. Als zwakke man werd je keihard aangepakt, voor slap gedoe was geen ruimte. Een plek om je emoties te tonen of kwijt te kunnen, was er niet. Onze ouders zijn opgevoed door mensen die in die tijdsgeest zijn opgegroeid. Dat werkt vanzelfsprekend door in hun generatie.
Onze generatie is de eerste die deze doorwerking min of meer kan doorbreken. Maar toch blijft dit heel erg lastig. Ook andere factoren spelen namelijk een rol bij de vraag waarom mannen geacht worden minder hun emoties te tonen.
Neem bijvoorbeeld vriendschappen. Mannen en vrouwen hebben compleet verschillende vriendschappen. Je zal niet snel een groep mannen over hun tedere gevoelens zien praten onder het genot van een verse muntthee. Zeker niet bij jongere mannen. Bij mannen die wat ouder zijn gebeurt dat wel vaker. Vrouwen daarentegen plegen dit wel vaker te doen en kunnen hun emoties in diepgaande gesprekken beter kwijt. Diepgaande gesprekken komen bij jonge mannen doorgaans alleen voor na een avond heel veel bier en snackbar. Hier blijft vaak dan ook niet veel van hangen, waardoor de waarde nagenoeg nihil is.
Daarnaast hebben mannen – zeker jongere, waarbij het testosteron nog een significante rol speelt – de gewoonte om in het bijzijn van vrouwen de beste versie van zichzelf te willen laten zien. Bij die beste versie past over het algemeen niet een huilebalk. Mannen zijn geneigd hun kleine hartje te verbergen.
Maar het is niet zo dat mannen minder mentale problemen hebben dan vrouwen, de cijfers liegen daar niet om. Alleen vrouwen zoeken veel sneller (professionele) hulp dan mannen. Mannen zijn geneigd om alles eerst zelf op te willen lossen.
Hoe kunnen we dit nu – als eerste mogelijke generatie – oplossen? Enerzijds zullen mannen meer en sneller over hun emoties moeten praten. Anderzijds zullen vrouwen minder de van oudsher heersende stereotype van de mannelijke jager moeten verwachten. Als (een deel van) dit stereotype verdwijnt, verdwijnt daarmee ook een groot gedeelte van dit probleem. Daarnaast is een goede manier om ingewikkelde gesprekken te voeren, het maken van een wandeling. Het mooie van een wandeling is namelijk, dat je vooruit kijkt en niet direct naar elkaar. Dat vergemakkelijkt het om het over moeilijke zaken te hebben. Dus: laten we meer praten, hoe lastig dat soms kan zijn en maak eens een wandeling met een goed vriend.
Door: Job van Gerwen